Dagboek van een vampier/watje surft mee op de populaire golf van boeken over vampieren maar benadert het thema van de humoristische kant. Hoofdpersoon is Nigel, een bijna honderdjarige vampier, die echter ‘getransformeerd’ is op z’n vijftiende en dus voor eeuwig vastzit in het lichaam van een slungelige tiener. Nigel kampt met typische tienerproblemen: hij is niet populair, niemand begrijpt hem, zijn grote liefde Chloë ziet hem niet staan, hij is niet goed in sport, enzovoort. Die typische problemen krijgen telkens een vampierenjasje. Zo verzucht hij: ‘Ik kan maar niet geloven dat ik bijna honderd ben en nog niet eens meisje in haar nek heb gebeten.’ Als aspirant-dichter kan hij goed overweg met de overdrijving. Nigels stijl is zo overdreven, en hij neemt zichzelf zo serieus, dat het grappig wordt. ‘Nee, ik heb geen andere keus dan deze eeuwige rivier van verlatenheid te bevaren in een boot van eenzaamheid. NB aan mezelf: ik moet proberen dit krachtige beeld in een gedicht te v…
Lees verder
Dagboek van een vampier/watje surft mee op de populaire golf van boeken over vampieren maar benadert het thema van de humoristische kant. Hoofdpersoon is Nigel, een bijna honderdjarige vampier, die echter ‘getransformeerd’ is op z’n vijftiende en dus voor eeuwig vastzit in het lichaam van een slungelige tiener. Nigel kampt met typische tienerproblemen: hij is niet populair, niemand begrijpt hem, zijn grote liefde Chloë ziet hem niet staan, hij is niet goed in sport, enzovoort. Die typische problemen krijgen telkens een vampierenjasje. Zo verzucht hij: ‘Ik kan maar niet geloven dat ik bijna honderd ben en nog niet eens meisje in haar nek heb gebeten.’ Als aspirant-dichter kan hij goed overweg met de overdrijving. Nigels stijl is zo overdreven, en hij neemt zichzelf zo serieus, dat het grappig wordt. ‘Nee, ik heb geen andere keus dan deze eeuwige rivier van verlatenheid te bevaren in een boot van eenzaamheid. NB aan mezelf: ik moet proberen dit krachtige beeld in een gedicht te verwerken.’ Het boek is dus een parodie op zowel de vampierrevival als de dagboekroman. Er wordt zelfs impliciet verwezen naar Twilight wanneer Nigels zusje een film heeft gezien met een vampierleger en een weerwolfleger en ze vervolgens controversieel wil doen en een poster van een weerwolf in haar kamer hangt. Nigel probeert het hart te veroveren van Chloë, het nieuwe meisje in de klas. Daar slaagt hij uiteindelijk zelfs in, en hij ontdekt ook zijn langverwachte vampierkrachten. Het leven met vriendinnetje en ongekende krachten bevalt hem zo goed dat hij uiteindelijk geen tijd meer heeft om nog in zijn dagboek te schrijven. En ook zijn dichtkunst gaat achteruit: ‘Laat ons samen dwalen/ Door de eindeloze nacht / … / Dan laat je mij / drinken van je bloed/ Dat wordt heel fijn/ Dat wordt heel goed. - Ik moet toegeven dat het niet mijn gebruikelijke niveau is.’
Het lettertype van het boek is speels, maar oogt onrustig en zal minder vlot lezen dan courante lettertypes. Op bijna elke pagina vinden we een kleine pentekening.
Een grappig, luchtig boek voor wie geen zin heeft in de loodzware romantiek en aanhoudende dreiging van Twilight. [Sara Clauw]
Verberg tekst