Dit boek vertelt een aardig verhaal met innemende personages, maar moet het in de eerste plaats hebben van de platen, waarvan de lust tot tekenen afspat. Beelden en stijlen uit de jaren '50 van de vorige eeuw staan weer volop in de belangstelling; met propere witte achtergronden, veel blauw en rood, ruiten en stippen, kortom typische frisse kleurencombinaties en motieven. Ook hier geven ze vorm en kleur aan het universum van Nippertje en zijn moeder. Als jonge egel wil Nippertje het meeste uit zijn dag halen. Waarom een kwartier uittrekken om naar de schoolbus te stappen als je in die tijd ook nog even fijn op de piano kan spelen, je verzameling speelgoedautootjes kan herschikken en kan genieten van een stel bloeiende distels? Nippertje neemt de tijd, terwijl zijn moeder steeds zenuwachtig op haar horloge kijkt.
De zinnen van ervaren vertelster Rian Visser zijn zakelijk en zelfs een beetje droog. Haar tekst beschrijft handelingen en dialogen zonder bv. ook maar iets prijs te geven van hoe de ruimte waarin het verhaal zich afspeelt eruitziet. Deze zuinige stijl zou heel gemakkelijk een zwak punt van het verhaal kunnen zijn, maar in dit werk is hij juist een geschikt canvas voor de uitbundige tekeningen.
Noëlle Smits werk lijkt op dat van Fiep Westendorp, vooral wat betreft "de lijnvoering, de witte achtergronden en het etiketachtige", zoals ze het zelf al eens opmerkte. Smit, geboren in 1972, houdt van de manier van illustreren uit de jaren '50, en gaat zelfs nog verder, door ook de kleding van de vermenselijkte egels, de bus die Nippertje naar school brengt en het schoolinterieur kenmerken van die tijd te geven. Zelfs de schutbladen dragen bij aan de nostalgische sfeer: ze tonen gefotografeerde rood-wit geruite stof met daarop een ouderwets label waarin de eigenaar van het boek zijn of haar naam kan (laten) schrijven. Stof en etiket doen denken aan opgewekte huisvrouwen die ? sjaal om het hoofd geknoopt ? in hun frisse jaren '50 keuken confituur staan te koken. Dat Smit haar inspiratie haalt uit oude prentenboekjes, ansichtkaarten en allerlei rommelmarktspullen is echter niet verrassend op zich; het onverwachte schuilt in wat ze ermee doet.
Het verhaal van Nippertje is grappig, het bevat een klein drama met ? natuurlijk ? een goede afloop, en past geheel bij Vissers opvatting dat verhalen voor jonge kinderen simpel en herkenbaar horen te zijn, en dicht bij de wereld van de jonge lezer moeten staan. Omdat die wereld natuurlijk nog vrij beperkt is, kan dat in de ogen van volwassen bemiddelaars tussen boek en kind leiden tot thema's en werelden die we al vaker zijn tegengekomen. Alles komt dan aan op de manier waarop het verhaal verteld wordt: op vorm en stijl. Beide zijn in Nippertje, vooral dankzij de tekeningen, meer dan in orde. [Coosje Van der Pol] Verberg tekst

Nippertje is een egel die altijd alles op het nippertje doet. Hij moet vaak nog éven iets doen terwijl hij eigenlijk naar school moet, zoals zijn autootjes opruimen, zijn veters strikken of een liedje op de piano spelen. Mama egel wordt dan ook wel eens boos op hem. Maar op een dag komt Nippertje wel precies op het nippertje. In dit prentenboek in oblong formaat staat de tijd centraal. Nippertje is eigenlijk een keurig egeltje, maar hij doet alles steeds te laat. In de schitterende tekeningen hebben alle dieren menselijke eigenschappen gekregen, maar de illustrator laat zien dat het toch ook dieren zijn. Er is veel gebruik gemaakt van zwart waardoor de felle kleuren eruit springen. De emoties van de dieren zijn duidelijk af te lezen aan hun gezichtsuitdrukking waardoor de illustraties levendig worden. De letters zijn groot en staan vaak naast en onder de illustraties. Nu beschikbaar als Fundel. De chip in het boek biedt, naast een animatiefilmpje en een voorleesversie, een aantal aantrekkelijke en stimulerende activiteiten, zoals spelletjes (op drie leeftijdsniveaus) en teken- en knutselopdrachten. Alle toepassingen zijn zorgvuldig afgestemd op inhoud en sfeer van het boek. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Nippertje is een egeltje dat altijd alles – zoals zijn naam het al zegt – op het nippertje doet. Wanneer er dan ook naar school vertrokken moet worden, is dat een ware beproeving voor mama egel. Want eerst moet er nog wat opgeruimd worden, daarna moeten de veters toch fatsoenlijk geknoopt worden en vallen er toch zo’n mooie bloemen te bekijken in buurmans tuin … Zo gaat het elke dag en zo is Nippertje elke keer weer de laatste leerling die op school arriveert. Alleen is het vandaag niet zo’n dag als alle andere, want meneer Vogel staat hem niet op te wachten op de speelplaats. En dan blijkt dat Nippertje voor één keer precies op tijd is! De vraag die men zich na het lezen van dit amusante prentenboek kan stellen, is wie zich het meest in dit boek zal herkennen: de ongeduldige, ietwat gestresseerde mama of het treuzelende kind. We durven gokken op het eerste. Die herkenbaarheid maakt dat je het boek met een glimlach leest. De vlotgeschreven tekst wordt gecombineerd met krachtige tekeningen en dat samen resulteert in een leuk prentenboek zonder meer. Dat tikje extra dat er een bijzonder prentenboek van maakt, ontbreekt mijns inziens, al was ik wel weer gecharmeerd door de ex libris vooraan in het boek. En durf ik gerust te beweren dat dit charmante prentenboek heel fijne voorleesmomenten zal opleveren. En da’s toch net de bedoeling, nietwaar?
Verberg tekst