Na het zeemzoete prentenboek Voor jou (2013), waarin Varken en Muis elkaar de liefde verklaren, verschijnt nu een nieuwe titel van Milja Praagman over beide dieren. Het opzet is opnieuw erg eenvoudig: Varken wil op reis, terwijl Muis na rijp beraad besluit om bij haar huis en planten te blijven. Muis' eenzaamheid wordt echter steeds sterker: ze mist Varken, heeft nauwelijks eetlust en verveelt zich stierlijk. Maar voordat het verkeerd afloopt, duikt Varken alweer op en volgt een liefdevolle hereniging.
Terwijl ze in de prenten inzoomt op de bijbehorende emoties, beschrijft Praagman in de tekst de verschillende stadia in het proces van afstand nemen en elkaar opnieuw vinden nogal letterlijk. Ze beperkt zich daarbij tot een opsomming van Muis' acties en gevoelstoestand. De taal is erg eenvoudig, op het kinderlijke af, met een vlak, rechtlijnig verhaaltje tot gevolg: ‘Muis poetst haar huis. Dan eet ze een snelle hap. En daarna weet ze niet wat te doen. Ze sloft naar bed.’
Met een schattig uiterlijk, grote ogen en een vertederende blik mikt Praagman in de illustraties vooral op een hoge aaibaarheidsfactor. Muis en Varken blijven echter nogal statische figuren, wat nog versterkt wordt door hen tegen een drukke achtergrond vol planten (onder andere vergeet-mij-nietjes) af te beelden. Praagman gebruikt enkel bij de vormgeving groen- en roodtinten, waardoor het geheel snel eentonig wordt. Slechts een enkel beeld weet emoties oprecht voelbaar te maken: een eenzame Muis die 's nachts hoog in een boom zit, de volle maan aanschouwend en tristesse uitademend.
Een doorzichtig, sterk geconstrueerd prentenboekje over loslaten en opnieuw toenadering zoeken, dat niet kan overtuigen.
[Jürgen Peeters] Verberg tekst

Dat Muis en Varken veel van elkaar houden, was te zien en te lezen in het eerste prentenboek over deze twee, ‘Voor jou’*. In dit (los te lezen) vervolg wordt hun gevoel voor elkaar op de proef gesteld als Varken besluit op reis te gaan. Muis zou wel mee willen gaan, maar houdt te veel van haar vertrouwde omgeving. Verdrietig kijkt ze haar vriend na. Ze voelt zich de dagen daarna eenzaam en heeft zelfs geen honger meer. Tot Varken – gelukkig na een paar dagen al – weer naar huis komt. Ook hij blijkt niet zonder zijn vriendinnetje te kunnen. Het verhaal wordt ingehouden verteld; de emoties van de verdrietige Muis zijn subtiel, maar raak verwoord. De illustraties onderstrepen de tekst op een even subtiele manier. De vrolijke en fraai gekleurde, in gemengde techniek uitgevoerde illustraties bevatten bloemdecoraties die verwijzen naar de Franse schilder Henri Matisse. Een prachtig uitgevoerd, aandoenlijk verhaal, ook al geschikt voor oudere peuters. Vanaf ca. 4 jaar.

Varken wil graag de wijde wereld in en vraagt zijn goede vriendin Muis om met hem mee te gaan. Muis blijft echter liever thuis. Ze ziet haar vriend verdwijnen in de verte, tot hij almaar kleiner wordt en tenslotte helemaal verdwijnt. Muis doet de dingen die ze anders doet, ze eet, zorgt voor haar tuin en gaat slapen maar niets is nog hetzelfde. Elke dag opnieuw mist ze Varken een klein beetje meer tot het zelfs echt pijn begint te doen. Haar buik doet pijn, ze heeft niet zo veel zin meer om te eten en denkt de hele dag door hoe erg ze haar vriend mist. Tot ze aan de horizon een stipje ziet verschijnen, een kleine vlek die almaar groter wordt ... tot Varken helemaal opnieuw voor haar neus staat. Het weerzien is warm en hartelijk en doet beiden veel deugd. Liggend in een grasveld vol met vergeet-mij-nietjes koesteren ze hun vriendschap en samenzijn.
De opvolger van 'Voor jou' is erg eenvoudig in zijn opzet, waarbij het thema 'gemis' centraal staat. Het verhaal voelt warm aan alsof je als lezer zelf ervaart hoe groot een gemis kan zijn. Het obligate happy end is vertederend, waarna het boek met een zucht van opluchting dicht kan.
De tekeningen zijn eenvoudig en sober met veel stempeltjes en sjablonen, even vertederend en liefelijk als het verhaal. Een prettig boek over hoe het voelt om alleen te zijn.
Verberg tekst