Ibi mag met oma mee naar de stad. Ze gaan met de metro. Ze lopen door het park. Ze bezoeken een museum waar het Afrika is. Ibi ziet de hele wereld! Weer thuis vertelt Ibi aan oma wat ze allemaal gezien heeft. En wat heeft oma gezien? Niet zo veel eigenlijk, maar wel iets heel moois… Prachtig boek over de liefde van een oma voor haar kleinkind en over de indrukken die een kind kan opdoen buiten de kleine wereld van het eigen huis. Korte, rake teksten én beelden die een eigen verhaal vertellen weet Praagman te combineren tot een ontroerend geheel. Ibi ziet de mensen als een bos vol verschillende bomen en vraagt of de paspoppen poppenkleren dragen. Op de afbeeldingen valt de blikrichting van Ibi en oma op en mooi gevonden is de serie gezichtjes van Ibi die getekend zijn als oma bedenkt wat zíj heeft gezien. Treffend weet Praagman ook af te beelden wat er zich achter de gesloten oogjes van Ibi afspeelt als zij moe van de indrukken tegen oma aanligt. De prenten vullen één tot twee pagina’s, de tekst is daarin afgedrukt in wisselend lettertype en kleur. Aanrader voor alle oma’s en kleinkinderen. Vanaf ca. 3 jaar. Zilveren Penseel 2017. Verberg tekst

Oma en Ibi zijn de beste maatjes. Op een dag gaan ze samen naar de grote stad. Ibi is dolgelukkig en kijkt haar ogen uit naar alles wat nieuw is voor haar. En Oma? Oma heeft alleen ogen voor Ibi, ze geniet omdat Ibi geniet.

Een sfeervol prentenboek dat de tedere band tussen grootouders en kleinkinderen haast voelbaar maakt. Hartverwarmend en mooi. Het gesprek tussen de twee is eenvoudig en summier, zonder overbodige woorden. Ze kijken en genieten vooral, van de grote drukte die er heerst. Zoveel grote gebouwen, zoveel verschillende mensen en zoveel kleuren. Het is overweldigend voor de kleine Ibi. Het is of ze in een bos lopen maar dan in een mensenbos. De kleuren en soms het ontbreken ervan geven een heel bijzondere toets aan dit verhaal.  De grote gebouwen bestaan alleen uit lijnen in zwart-wit, de 'mensenzee' is één en al kleur. Daartussen een park met bomen en groen, dat geeft ademruimte. Een aangenaam boek om met zijn tweetjes in te verdwalen en te genieten van de intieme sfeer die het oproept.

Verberg tekst