In zeven jaar tijd maakten Lida Dijkstra en Nöelle Smit samen drie boeken over muis Willemijn.
Willemijns wereld is vrolijk en kleurrijk. Panda’s, struisvogels, vlinders, apen, muizen en katten leven samen als vriendjes. Er zijn bloemen, ijsjes en fietsen voor iedereen. In deze positieve omgeving maakt Willemijn dingen mee die veel jonge kinderen ook ervaren. Spelen met vriendjes, een broertje of een zusje krijgen, naar de zwemles gaan. Op het eerste gezicht niets uitzonderlijks, maar de gebeurtenissen kunnen toch een grote impact hebben op wie ze meemaakt. Dijkstra en Smit geven de bijbehorende gevoelens overtuigend weer. Dat geldt vooral voor Willemijns boze reactie in Willemijn wil geen broertje. Wanneer mama zegt dat ze een zusje of een broertje krijgt, wordt Willemijn woest. De gedachte aan zo´n ‘vreselijk stom’ broertje zet haar aan tot een ‘anti-broertje-actieplan’; ze verandert het huis in een onneembare vesting. Spandoeken in de tuin met teksten als ‘Geen nieuwe muis’, ‘Vol’ en ‘Ophoepelen!!’ maken haar afkeer duidelijk. Flink overdreven natuurlijk, deze boosheid om een ongevraagde maar definitieve verandering in haar leven, maar deze overdrijving maakt het juist weer grappig.
De teksten van Dijkstra zijn prettig om voor te lezen, dankzij een eenvoudig rijmschema en hier en daar een levendig tussenwerpsel of een uitroep. De luchtige tekst en de vaak spottende humor in de tekeningen dragen bij aan het grappige karakter van de verhalen. De humor zit ook in het onverwachte. Bij de naam Willemijn denk je niet meteen aan een muis, en bij een muis verwacht je geen kat als onafscheidelijke knuffel. Door de sterk aangezette emoties is het karakter van het Willemijn-personage niet erg subtiel. Blijdschap en verdriet zijn ondubbelzinnig van haar gezicht en lichaamshouding af te lezen. Smit is bedreven in het tekenen van expressieve dierenfiguren, ook dieren die als verhaalpersonage minder voor de hand liggen, zoals twee verliefde muggen in Diner voor twee (met Sanne de Bakker, 2009) en de egel in Nippertje (met Rian Visser, 2008).
Of het nu woede over de mogelijke komst van een broertje is, angst voor het diepe zwembad of ontgoocheling over geen optocht kunnen zijn, Willemijns expliciete emoties maken het eenvoudig met de personages mee te leven. Naast de primair-reagerende Willemijn staat mama muis, die meer overwogen reacties kent. Soms zegt mama direct waar het op staat, maar meestal houdt zij haar reacties nog even voor zich. Doordat mama niet meteen reageert, kan Willemijn zelf proberen oplossingen of antwoorden te bedenken. Dit maakt de interactie tussen de twee hoofdpersonen impliciet opvoedkundig.
Vernieuwend of opwindend zijn de Willemijn-verhalen niet. Ze houden zich netjes aan de conventies van het dierenverhaal. Ook volgen ze het voorspelbare patroon van probleem-oplossing-happy end. Maar dankzij het vakmanschap van Dijkstra en Smit is deze reeks toch een verrijking van het genre.
[Coosje Van der Pol] Verberg tekst

Als mama-muis aan Willemijn vertelt dat er een baby'tje op komst is, begint Willemijn onmiddellijk te protesteren en verwijst ze naar alle lastige babyjongetjes in de buurt. Daarna barricadeert ze, met veel vindingrijkheid, het huis zodat er nooit een broertje in kan. Terwijl Willemijn buiten spandoeken ophangt, hoort ze vanuit haar huis gehuil komen. Ze gaat toch even kijken wie dat geluid maakt. Met veel humor wordt het thema gezinsuitbreiding nieuw leven ingeblazen door de humoristische, originele prenten in heldere kleuren neergezet met waterverf en pen. De vaart spat van de platen af, die steeds een dubbele pagina beslaan en waarop veel te ontdekken valt. Bij iedere prent staat een kort, vierregelig versje, waarvan alleen de laatste twee regels rijmen. Dit mooi uitgegeven vierkante prentenboek (eerder verschenen onder de titel 'Ik wil geen broertje') maakt het thema goed bespreekbaar. Van hetzelfde duo verscheen over Willemijn 'Eén muisje kan geen optocht zijn', nu verschenen onder de titel 'Willemijn wil een optocht zijn'*. Voor de oudste peuters en kleuters. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Wanneer de mama van muisje Willemijn wil zeggen dat er een broertje of een zusje op komst is, loopt Willemijn boos weg. Ze wil helemaal geen broertje! Ze bedenkt allerlei plannetjes om dat broertje buiten te houden: ze maakt pamfletten, ze spant prikkeldraad, vertelt aan mama alle nare ervaringen die Willemijn al heeft gehad met baby’s. Toch komt de baby. Willemijn kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen ...
Een schattig verhaal op rijm over de komst van een nieuwe baby in het gezin. Het boek is eerder uitgegeven in 2008 onder de titel ‘Ik wil geen broertje!’. Ondertussen is dit het derde boek in de reeks van Willemijn geworden.
De illustraties nemen telkens een dubbele pagina in beslag en zijn erg kleurrijk. Er valt heel wat te ontdekken terwijl mama of papa of ... voorleest. De tekeningen vertellen mee het verhaal, zodanig dat de luisteraars goed kunnen volgen.
Het einde van het verhaaltje vind ik echt heel vertederend.