Beer bouwt op het eind van de zomer een winterhuis van stevige takken en zacht mos. Eekhoorn, Egel, Varken en Kip vinden dit bizar en hoogst vermakelijk. Tijdens de winter ligt Beer gezellig in zijn warme huis, maar de andere dieren hebben het koud. Beer laat hen binnen in zijn huis en wil verder slapen. De dieren willen echter feesten, dansen en spelletjes spelen. Dit verhaal roept associaties op met de fabel van de krekel en de mier. Beer is vooruitziend, uiterst lief en geduldig. Hij wordt niet boos als de dieren zijn winterrust verstoren. De dieren vormen een vrolijke bende, maar eigenlijk zijn ze egoïstisch. Beer blijft onverstoorbaar en maakt er het beste van. De luchtige sfeer wordt versterkt door de grappige, dynamische pentekeningen, die zijn opgevuld met aquarel en kleurpotlood. De tekst laat zich vlot voorlezen. Op een fantasierijke manier vertelt dit verhaal een en ander over het verloop der seizoenen en dieren die een winterslaap houden. In 1988 in een andere vertaling verschenen als 'Het winterhuis van de beer'. De auteur en de illustrator, die wereldberoemd werd door zijn tekeningen voor Roald Dahl, werkten veelvuldig samen. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Beer doet vreemd, vinden Kip, Eekhoorn, Egel en Varken. Hij sleept takken en mos aan en kijkt niet op of om. Als Beer hen vertelt dat hij een huis bouwt voor de winter lachen ze hem uit. Tot het winter wordt, en de dieren één voor één zitten te bibberen. Behalve Beer natuurlijk, die slaapt heerlijk in zijn huis. Wanneer de andere dieren verkleumd bij hem aankloppen, is Beer zo grootmoedig ze in zijn huis te laten verblijven. Maar helaas zijn zijn gasten allesbehalve rustig: ze zingen, dansen en spelen blindemannetje tot het lente wordt. 
Een niet onaardig prentenboek, in een taal die prima voor te lezen valt. Max Velthuijs en Toon Tellegen zijn wel niet veraf. De illustraties zijn niet meteen Quentin Blakes beste werk. Maar ze blijven toch mooi en heel leuk in mimiek en bewegingen.