Dan heb je eindelijk leren lezen en kun je die ooit zo onbegrijpelijke tekentjes ontcijferen en dan krijg je teksten te lezen als: ‘Kees komt. Komt Miep? Miep komt ook.’ Maar je wil een echt verhaal, met mensen of dieren van vlees en bloed. Een verhaal waarin iets gebeurt. Maar je techniek van het lezen is nog beperkt tot hoofdzakelijk eenlettergrepige woordjes. Er zijn schrijvers die met die beperking goed uit de voeten kunnen. Zo schreef Gode-Liva Willems in de jaren tachtig het kostelijke verhaal De haan wil een ei en ik herinner me met hoeveel plezier vaders en moeders luisterden als ik er op een ouderavond uit voorlas. Een verhaal waarin op kinderlijk niveau (niet kinderachtig!) echt iets gebeurt. Dat is ook het geval in Mon en Pam. Een verhaal over de mol Mon en de gans Pam, twee heel verschillende karakters. In enkele korte zinnen weet de lezer meteen hoe de zaken ervoor staan: '"Ik ben een mol. En ik werk als een paard. Maar jij bent een gans Pam. En jij werkt ook als een paard!" "Echt waar?" vraagt Pam blij. Mon lacht vals. "Ja, haha! Jij werkt als een luipaard.”' De toon is gezet: de ijverige, altijd bezige Mon tegenover Pam, die liever lui dan moe is. Dat levert de nodige ruzietjes en misverstanden op, maar het tweetal is toch erg aan elkaar gehecht. In de acht hoofdstukken komt dat in allerlei variaties aan de orde. En dat gaat soms heel diep, tot aan existentiële vragen toe, zoals in het hoofdstuk ‘Wat doet een gans?’ Aag Vernelen klaart dat alles in voor het merendeel eenlettergrepige woorden. Op een speelse en vanzelfsprekende manier maken de lezertjes kennis met uitdrukkingen als 'trots als een pauw', 'het neusje van de zalm', 'als kat en hond', 'rood als een kreeft' en tal van andere. Dat is nog eens taalvorming! Naast elke pagina tekst voorzag Milja Praagman een paginagrote illustratie en die is niet alleen een kostelijke aanvulling op het verhaal, maar maakt de niet zo gretige lezer nieuwsgierig naar de bijbehorende gebeurtenis. Een fraai uitgegeven boek met aansprekende verhalen voor jonge kinderen. [Herman Kakebeeke] Verberg tekst

Acht verhaaltjes over Mon de mol en Pam de gans. Ze zijn buren, maken ruzie en zijn elkaars beste vriend. Mon is altijd ijverig, graaft met zijn schop en ergert zich aan Pam, die liever lui dan moe is en een sloddervos. De kleine verhaaltjes zijn weinig spannend. Grappig is het verhaal over Pam, die door haar snoeplust klem raakt in de mollengang. De lay-out is prima met een open bladspiegel en tekstblokjes. Het taalgebruik is wat stijf en bevat Vlaamse woorden die Nederlandse eerste lezertjes niet kennen: 'een tas warme melk' en 'slaapkleed' in plaats van pyjama, AVI-M3, al bevat de tekst tweelettergrepige woorden. De paginagrote, kleurige illustraties, die een even prominente plek innemen als de tekst, zijn aantrekkelijk, vrolijk en hebben een ondersteunende rol. Een goed verzorgd, stevig ingenaaid, prettig ogend boekje. Bevat geen inhoudsopgave. Vanaf ca. 6 jaar.

Mon en Pam zijn dol op elkaar. Mon is een mol. Hij graaft en werkt. Pam is een gans. Ze is druk en soms lui. Leuk is het contrast tussen deze ijverige mol en de levensgenietende gans. De twee zijn de beste vrienden, maar soms maken ze wel eens ruzie. Als Pam niet slaapt, wil ze spelen met Mon terwijl die daar geen zin in heeft. Gelukkig komt het altijd weer goed.
Er staan acht verhaaltjes in het boek. Elk verhaaltje beslaat drie tot zes bladzijden tekst in korte zinnetjes. Een bladzijde tekst wordt telkens afgewisseld met een bladvullende kleurrijke illustratie. De prenten zijn zeer eenvoudig op papier gezet, waarbij enkel de essentie wordt weergegeven.
Een gezellig boekje voor beginnende lezertjes op niveau AVI-M3 over vriendschap en over verschillend zijn. Kinderen leren dat je het niet altijd eens moet zijn met elkaar, dat je niet altijd alles samen moet doen en niet steeds hetzelfde moet willen om toch goede vrienden te zijn. Heel herkenbaar, vooral omdat de verhalen rond eenvoudige thema’s zijn opgebouwd, zoals rommel, een cadeautje en verliefd zijn. Een pareltje van eenvoud.
 
Verberg tekst